بر اساس ماده ۹ آیین نامه اجرایی قانون شکار و صید (مصوب ۱۳۴۶/۱۰/۲۹ هیات وزیران و اصلاحیه ۱۳۷۴/۱/۳۰)، “قرق اختصاصی به‌ محدوده‌ای از جنگل‌، مرتع‌، آب‌، آب‌ بندان‌، کوهستان‌ و زمین‌هایی بایر یا دایر اطلاق‌ می‌شود که‌ امتیاز شکار و صید در آن‌ محدوده‌، با رعایت‌ حقوق‌ اشخاص‌ و مقررات‌ مربوط‌ به‌ حفظ‌ و تکثیر و بهره‌برداری از حیوانات‌ قابل‌ شکار و صید پس‌ از موافقت‌ مقامات‌ صلاحیت دار وزارت‌ منابع‌ طبیعی(وزارت جهاد کشاورزی سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری) از طرف‌ سازمان‌ حفاظت‌ محیط‌زیست‌ برای مدت‌ معین‌ به‌ اشخاص‌ حقوقی یا حقیقی واگذار می‌گردد.”

بر اساس تعریف محدوده قرق اختصاصی در آئین‌­نامه حقوق و تکالیف دارندگان قرق‌­های اختصاصی مصوب شورای‌عالی حفاظت محیط­‌زیست(۱۳۹۵/۶/۱۸)، محدوده‌ای از زیستگاه­‌های طبیعی خارج از مناطق چهارگانه موضوع بند (الف) ماده ۳ قانون حفاظت و بهسازی محیط‌­زیست(پارک ملی، اثر طبیعی ملی، مناطق حفاظت شده، پناهگاه حیات وحش) که پس از اخذ موافقت اولیه (وزارت جهاد کشاورزی سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری) و سازمان حفاظت محیط­‌زیست، توسط شورای‌عالی حفاظت محیط‌زیست به عنوان قرق یا شکارگاه اختصاصی تصویب می­گردد.